ممو یا تگ، یک شناسه منحصر به فرد است که در تراکنش گنجانده شده و در برخی از رمزارزها مانند ایاس (EOS) و استلار (XLM) مورد استفاده قرار می‌گیرد. از ممو برای مسیریابی صحیح ارسال یک تراکنش استفاده می‌شود که به ما اطمینان می‌دهد وجوه ارسالی به آدرس گیرنده موردنظر به درستی ارسال شده است. ممو در مواردی که شما با حسابی مشترک (کیف‌پول صرافی) طرف هستید و می‌خواهید منابع مالی خود را به شخص خاصی در یک حساب عمومی ارسال کنید، استفاده می‌شود.

بنابراین به عنوان نمونه صرافی‌هایی که مثلا ۱۰۰۰ کاربر دارند، نمی‌خواهند برای هر حسابی که راه‌اندازی می‌شود، چند دلار بپردازند، در عوض از چند کیف پول مشترک بین کاربران استفاده می‌کنند و سپس به هر حساب یک برچسب یا ممو منحصر بفرد می‌دهند و به این معنی است که آنها می تواند وجوه را به درستی تفکیک کند. به زبان ساده کاربرد اصلی ممو اطمینان از مسیریابی صحیح ارسال یک تراکنش است. با استفاده از تگ ها اطمینان حاصل می کنیم که رمز ارزها به آدرس گیرنده موردنظر به درستی ارسال شده است.

کدام یک از ارز های دیجیتال تگ یا ممو دارند؟

همه ارزهای دیجیتال Memo ندارند، به عنوان مثال، سکه‌هایی مانند بیت‌کوین، اتریوم و لایت‌کوین تگ و یا قابلیت داشتن آن‌ها را ندارند زیرا حداقل موجودی یک کیف پول برای انها تعیین نشده است. تعداد انگشت شماری از ارزهای دیجیتال وجود دارند که دارای Memos هستند که در ادامه لیست شده اند.

• ایاس (EOS)
• بایننس کوین (BNB)
• ریپل (XRP)
• استلار (XLM)
• اتم (ATOM)

تگ یا ممو به چه شکل ارائه می شود؟

یادداشت های رمزنگاری شده فقط اعداد یا حروف نیستند بلکه می‌توانند هر دو یا ترکیبی از این دو باشند. یک تگ یا ممو Numeric فقط شامل اعداد است و یک ممو Alpha-Numeric شامل حروف و اعداد است. مثلا ارز استلار (XLM) شکل نوشتاری آن به صورت حروف و عدد است در صورتی که ارز‌هایی مانند ایاس (EOS) ،بایننس کوین (BNB)، ریپل (XRP) ، اتم (ATOM) تنها به صورت عدد می‌باشد.