شهرهای آزادی و طرفداران کریپتو

🔹ایده *(شهرهای آزادی) — مناطقی با قوانین حداقلی، خودگردانی بالا و تمرکز بر آزادی‌های فردی و اقتصادی — به‌طور فزاینده‌ای مورد توجه طرفداران رمزارز قرار گرفته است.

🔹کسانی که در دنیای ارزهای دیجیتال فعال هستند، اغلب به اصولی مانند عدم تمرکز، استقلال مالی و نوآوری بدون دخالت دولت باور دارند. از این رو، این شهرها را بستری مناسب برای زندگی، توسعه فناوری‌های بلاکچینی و فرار از مقررات دست‌وپاگیر می‌دانند. برای بسیاری، شهرهای آزادی نماد آینده‌ای هستند که در آن جامعه می‌تواند بر پایه فناوری و آزادی‌های بنیادین بازتعریف شود.

وقتی دونالد ترامپ برای ریاست جمهوری کاندید شد، متعهد شد که ۱۰ شهر جدید آمریکایی، ملقب به «شهرهای آزادی»، را از صفر بسازد، که برای بهبود کیفیت زندگی آمریکایی‌ها طراحی شده باشند. این جوامع جدید با فناوری پیشرفته قرار بود در زمین‌های عمومی ایجاد شوند و از «کابوس کاغذبازی»، از جمله بررسی‌های طولانی زیست‌محیطی که مانع توسعه مسکن مقرون‌به‌صرفه در بسیاری از نقاط ایالات متحده شده بود، رها شوند.

شهرهای آزادی واقعاً ایده جدیدی نیستند. آن‌ها تغییر نام تجاری شهرهای چارتر هستند که از اواخر دهه ۱۸۰۰ وجود داشته‌اند. با این حال، پیشنهاد ترامپ حمایت پرشور بسیاری از برادران فناوری سیلیکون ولی را به دست آورد، که حمایت آن‌ها به تغییر جهت انتخابات ریاست جمهوری گذشته ایالات متحده به سمت او کمک کرد.

و بسیاری از آن‌ها – به عنوان مثال، مافیای پی‌پال متشکل از ایلان ماسک، پیتر تیل، مارک اندریسن و بالاجی سرینیواسان – نیز از حامیان اولیه مشتاق ارزهای دیجیتال و فناوری بلاکچین بودند. در اواسط ماه مارس، دولت جدید اقدامات آزمایشی برای تحقق شهرهای آزادی انجام داد. داگ بورگوم، وزیر کشور و اسکات ترنر، وزیر مسکن و توسعه شهری، از تشکیل یک کارگروه مشترک برای استفاده از زمین‌های فدرال بلااستفاده مناسب برای مسکن خبر دادند.

آنها در وال استریت ژورنال نوشتند: “آمریکا به مسکن مقرون به صرفه‌تری نیاز دارد و دولت فدرال می‌تواند با در دسترس قرار دادن زمین‌های فدرال برای ساخت مسکن مقرون به صرفه، این امر را محقق کند.” ایده شهرهای جدید و شناور که قرار است در زمین‌های متعلق به فدرال ساخته شوند، چقدر جدی است؟ دولت می‌گوید شهرهای آزادی برای کمک به فرونشاندن بحران مسکن ملی مورد نیاز هستند.

اما برخی دیگر معتقدند که ساختن جوامع جدید عاری از بسیاری از قوانین و مقررات ایالتی و فدرال، مانند قانون آب پاک یا قانون گونه‌های در معرض خطر، به معنای ایجاد مکان‌هایی است که در واقع خارج از قانون هستند – “جایی که قوانین به حالت تعلیق درآمده و دیگر برای افراد خاصی اعمال نمی‌شوند.” و اگر چنین است، این برای بقیه کشور به چه معناست؟ «این دوران عادی نیست»